เวลาไม่เคยเท่ากัน

ใครเป็นคนบอกว่า...คนทุกคนมีเวลาเท่ากัน..
ผมคนนึงล่ะ ที่ไม่เชื่อ..
บางครั้ง...ในเวลาที่เรามีความสุข อิ่มเอิบ แสนจะประทับใจ
เวลามันมักจะวิ่งสี่คูณร้อยเข้าเส้นชัย ทำลายสถิติโลกไปแล้วเสมอ
แต่ในบางครั้ง...ท่ามกลางมรสุมอันโหดร้ายของชีวิต
ที่พัดโหมกระหน่ำ ราวกับจะกระชากฉีกเฉือนความทรงจำอันแสนอบอุ่น
ให้ฟุ้งกระจายและไหลล่อง ไปพร้อมกับคราบน้ำตาที่ไม่มีวันหวนคืน
เวลามันก็มักจะเอ้อระเหย เดินทอดน่อง กินลมชมวิวไปราวกับไม่รู้ว่า
มีใครอีกหลายคนที่กำลังจะขาดใจ อยู่ข้างๆย่างก้าวอันแสนเย็นชา
แล้วลองคิดดูว่า..
หากคนสองคนนี้ต้องมาเดินเคียงข้างกัน...ใช้ชีวิตร่วมกัน...
ในเวลาที่เท่ากัน..แล้วล่ะก็..
ในขณะที่คนนึงมีความสุขมากมายและล้นเหลือ
แต่อีกคนกลับต้องเผชิญโชคชะตาอันโหดร้ายต่อไปอย่างเลือดเย็น
ณ จุดที่เวลาถึงที่หมายปลายทางสุดท้าย
...
...
"มักจะมีรอยยิ้มไปพร้อมๆกับคราบน้ำตาเสมอ"
...
...
สำหรับผมขอมีความสุขแค่พอดีๆ จะได้ไม่ต้องทนทุกข์นานเท่านั้นก็พอ
...เพราะ ผมกลัวเปียกน้ำครับ....