จะบอกว่ารักทำไม?

เมื่อคืน...ผมโกรธครับ....โกรธมาก....

ที่มีใครคนหนึ่ง..มาทำให้น้องผมต้องร้องไห้....

ผมโกรธมากจริงๆๆๆ.....โกรธจนพล่ามไม่หยุด...

ไปๆมาๆ..ตีสี่ซะงั้น......กำจริงๆ........เหอๆๆๆๆ


ทำไมนะ....คนเราถึงไม่คิดถึงใจคนอื่นบ้าง

ยิ่งคนที่เป็นแฟนกันด้วยแล้วล่ะก็.... ยิ่งต้องคิดให้มากกว่าเดิมเป็นร้อยๆเท่า

เพราะทุกการกระทำของเรา....จะมีใจของอีกคนเข้ามาร่วมรู้สึกด้วย

ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องคิดให้มาก....ว่าทำไปแล้ว...อีกคนจะรู้สึกยังไง

ไม่ใช่เอะอะก็ พูดแต่ประโยคสุดฮิต...ผมเป็นคนแบบนี้...นิสัยผมเป็นแบบนี้...

ถ้าคิดแต่แบบนี้...........แล้วจะมาเป็นแฟนกันทำไม

...................อยู่คนเดียวจะไม่สบายใจกว่าเหรอ?

ก็ในเมื่อมันเป็นเรื่องธรรมดา...

ที่เวลาเป็นแฟนกัน...จะต้องเจอปัญหามากมาย....
นั่นก็เพราะ...

คุณจะต้องเอาเรื่องของอีกคนมาคิดด้วย...เอาความรู้สึกของเค้ามาคิดด้วย...อยู่ตลอดเวลา

การที่เราบอกว่าเรา"รัก"เค้านั้น....มีความหมายมากแค่ไหน

มันไม่ได้หมายความว่า...คุณจะ"พยายาม"อย่างที่สุด เพื่อให้คนที่คุณ"รัก"มีความสุขหรอกหรือ

คุณจะทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้ใจของคนที่คุณ"รัก"บอบช้ำหรอกหรือ

....ถ้าไม่ใช่.....คุณยังจะเรียกมันว่า"รัก"ได้อีกหรือ

สำหรับผมแล้ว.....อย่างที่เคยบอกไป....

คำว่า"รัก"ไม่ใช่"คำสาป" ที่จะผูกมัดคนที่พูดให้ไปใหนไม่ได้....

แต่มันเป็นเพียงการแสดงเจตนารมณ์ที่ดีว่า....ผมรู้สึกดีกับคุณมากนะ...อยากให้คุณมาร่วมใช้ชีวิตและเดินไปพร้อมๆกันกับผมนะ

แน่นอนว่า...จะไปกันรอดมั้ย.....ไม่มีใครรู้หรอก.....

ยิ่งนานก็ยิ่งรู้จักกันมากขึ้น....เจอเรื่องที่ไม่เคยรู้มากขึ้น....

ถ้าเป็นเรื่องที่ดีเข้ากันได้ ก็ดีไป....แต่ถ้าเป็นเรื่องที่อาจไม่ดีกับอีกฝ่ายและต้องมีการปรับตัวเข้ามาเกี่ยวข้องล่ะ

ตอนนี้แหละ...คำว่า"รัก"ที่คุณชอบย้ำนักหนา...มันจะย้อนกลับมาพิสูจน์...ว่า....

คุณจะยอมเพื่อคนที่คุณ"รัก"ได้หรือเปล่า

จะยอมเปลี่ยน..ยอมปรับ...ได้หรือเปล่า

และถ้าไม่ได้....คุณจะ"พยายาม"ที่จะทำมันได้ซักแค่ไหน...ก่อนที่จะบอกว่า"ผมทำไม่ได้หรอก...มันไม่ใช่ตัวผม"

เรื่องเหล่านี้แหละ...มันคือตัววัดปริมาณความรักที่คุณมีให้คนอื่น

ที่ผมกล้าพูด...ก็เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา...ผมไม่เคยลังเลที่จะลองปรับในสิ่งที่คนรักผมขอ...

ผมเชื่อว่า...ถ้าคุณพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว...ไม่ว่ามันจะดีหรือไม่ดี....

เค้าจะเข้าใจ....เพราะเค้าเห็นว่าคุณพยายามอย่างเต็มความสามารถแล้ว...

อย่าลืมว่าเค้าก็"รัก"คุณเหมือนกัน....ไม่มีใครอยากเห็นคนที่ตัวเอง"รัก"ต้องทุกข์ทรมานหรอก

ในที่สุด...ถ้ามันไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ....ก็ต้องยอมเปลี่ยนสถานะ...ไปอยู่ในรูปแบบอื่น ที่จะยังทำให้รู้สึกดีๆต่อกันเหมือนเดิม

นี่สิ...เค้าถึงจะเรียกว่า"รัก"กันจริงๆ

รักโดยไม่คาดหวังว่า...ทำไมไม่เข้าใจ.....ทำไมไม่....ทำไม........

..........มีแต่คำว่าทำไมเต็มไปหมด

บางอย่างมันไม่ต้องมีเหตุผลหรอก...ไม่ว่ามันจะดูยึดติดกับคำพูด..ยึดติดกับการกระทำ...หรือยึดติดกับอะไรก็ตามที่คุณจะยกมาอ้าง....

ยึดติดแล้วมันยังไง....ในเมื่อคนที่คุณบอกว่า"รัก"เค้า กำลังต้องการมากๆ

ในเวลานี้...คุณจะคิดถึงตัวเองหรือคิดถึงใคร...

ถ้าเวลาที่ทะเลาะกัน...ถ้าคุณไม่ผิด คุณก็จะไม่ง้อหรือไง...

คุณอยากเอาชนะเหรอ...ชนะแฟนตัวเองแล้วมันได้อะไรวะ....มันจะช่วยให้คุณดูดีขึ้นมาใช่มั้ย....

ผมเป็นคนที่เกลียดการกระทำลักษณะทวงบุญคุณเอามากๆๆๆๆๆ

ยิ่งถ้าทำกับแฟนตัวเองด้วยแล้ว....โคตรเกลียดเลย

ถ้าทุกอย่างมันต้องทำเท่ากันไปตลอด....เสมอภาคกันไปตลอด...

มันจะมีช่วงเวลาไหนที่ทำให้เรารู้สึกได้ถึงความรักที่มีต่อกันล่ะ....

....ตัวผมเอง...ถึงแม้จะคาดหวังอยู่บ้าง...แต่ผมแค่ต้องการเห็นเพียงความพยายามเท่านั้นเอง

เพราะนั่นมันเป็นสิ่งที่จะบอกกับผมว่า...คนที่ผมรักเค้าเอาใจใส่กับความรู้สึกของผมมากๆเหมือนกัน

ส่วนเค้าจะทำได้หรือไม่นั้น...มันไม่สำคัญเท่าความเอาใจใส่ที่ให้กันหรอก

ฉะนั้น ขอเหอะ...อะไรที่ทำแล้ว...มันไม่ได้เดือดร้อนถึงตาย...ก็ทำเถอะ...

อาจดูไม่เท่...ไม่หล่อ...อายเพื่อน.....

แต่คุณจะโคตรน่ารักในสายตา...ของคนที่รักคุณเลย

และนั่นมันก็สำคัญที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ.....




เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ

โมโหโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

(ยิ่งคิดยิ่งโมโห)