...ถ้าคุณขอพรวิเศษได้หนึ่งข้อ...คุณจะขออะไร?

...ถ้าคุณขอพรวิเศษได้หนึ่งข้อ...คุณจะขออะไร?

ลองมาคิดกันดูเล่นๆนะครับว่า...
...ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้มันสามารถเกิดขึ้นได้จริง...คนเราจะใช้มันแบบไหนบ้าง

การดำรงชีวิตในโลกนี้ล้วนมีอุปสรรคต่างๆมากมาย ให้เราต้องคอยคิด คอยแก้ไขกันอยู่ตลอดเวลา..
...และแน่นอนว่า ในทุกทุกเรื่องนั้นมักจะบีบบังคับให้เราต้องตัดสินใจเลือกเส้นทางใด เส้นทางหนึ่งเสมอ...ย้ำ...ว่าต้องเลือกหนึ่งทางเสมอ
เป็นเรื่องธรรมดาที่ว่า..ในช่วงที่เราต้องตัดสินใจนั้น เรายังไม่พร้อมที่จะ"ตัดใจ"กับบางอย่าง........แต่เวลามันไม่เคยให้โอกาสเราขนาดนั้น

จึงมีบ่อยครั้งที่...เราต้องตัดสินใจ ทั้งๆที่ยังไม่พร้อม ...แต่มันต้องทำ

..และแน่นอนว่ามันนำมาซึ่งความเศร้าเสียใจ...อย่างเหลือเกิน

มนุษย์อย่างเราๆจึงหันเข้าหาที่พึ่งทางใจ ที่พอจะช่วยคลายความโศกเศร้านั้นได้...ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีวันเป็นจริงก็ตาม

...ใจคนนั้นช่างบอบบางนัก ในบางครั้งการที่ต้องยอมรับกับอะไรซักอย่างที่มันเจ็บปวด จึงเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก...

...แต่มันก็ต้องทำ...

ไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะสามารถดำรงชีวิตอยู่ในโลกแห่งความฝันได้ตลอดเวลา


...ตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาของผม
ดีบ้าง...ร้ายบ้าง...
...บ้างก็ตัดสินใจถูก...บ้างก็ตัดสินใจผิด...
แต่ผมไม่เคยกลับไปเสียใจกับมัน...ว่าตอนนั้นไม่น่าทำแบบนั้นเลย

เพราะมันคือความทุกข์ที่ไม่มีวันที่จะแก้ไขได้

คนเราไม่มีทางรู้ได้ว่าทำแบบไหนแล้วจะดีที่สุด...ไม่งั้นทั้งโลกนี้คงจะมีแต่คนที่ประสบความสำเร็จ
...ผมจึงเลือกที่จะทำวันนี้ให้ดีให้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ซะมากกว่า ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้
...เวลามันไม่มีวันเดินกลับหลัง...ตราบใดที่ผมยังอยู่บนโลกใบนี้
เพื่อที่ว่า..ถ้าวันนึง ไม่ว่าผลของการตัดสินใจในครั้งนี้ของผมมันจะดีหรือร้ายยังไง...
ผมก็จะไม่มีวันเสียใจกับมัน...
...นั่นก็เพราะ"ผมทำดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ในขณะนั้นแล้ว"
และทุกๆสิ่งทุกอย่าง...ที่เกิดขึ้นหลังจากวันนั้นมาก็คือ สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่ผมจะไม่มีวันเสียมันไปเพียงเพราะผมอยากจะแก้ไขอดีต

ด้วยเหตุนี้..ในโลกของผม จึงไม่มีพรวิเศษ...

...พรวิเศษที่จะมาทำลายทุกสิ่งหลังจากวันนั้น ให้กลายเป็นเพียงความว่างเปล่าที่ไร้ความหมาย

...ผมไม่เอา


...แต่ถ้ามันมีจริง...สิ่งเดียวที่ผมจะขอ...

...ผมจะขอให้ทุกอย่างที่ดีในวันนี้ ยังคงเป็นแบบนี้ตลอดไป

เพราะสิ่งที่สำคัญสำหรับผมที่สุดในตอนนี้ คือ

...คนที่อยู่กับผม...คนที่กินข้าวด้วยกัน...คนที่เที่ยวด้วยกัน...คนที่ร้องไห้ด้วยกัน...คนที่ผมเพิ่งจะแยกจากเค้ามาแค่ไม่กี่นาที...

เพราะเค้าคือ...สิ่งที่มีอยู่จริง





และเป็นคนที่สำคัญที่สุดในวันนี้


ปล. ถ้าขอพรได้อีกข้อ ผมอยากวอนขอให้พรวิเศษไม่มีจริง เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้ผมต้องเสียเค้าไป